~Sarah Kane~

"Δε θεωρώ τα έργα μου καταθλιπτικά, ούτε πιστεύω ότι τους λείπει η ελπίδα. Βέβαια, ας μην ξεχνάμε ότι το αγαπημένο μου συγκρότημα είναι οι Joy Division, γιατί τα τραγούδια τους με ανεβάζουν. Δεν υπάρχει τίποτα πιο αισιόδοξο, πιο ελπιδοφόρο από το να δημιουργείς κάτι όμορφο, για την απελπισία ή μέσα από την απελπισία.’’

Η Sarah Kane είναι 28 χρόνων, όταν βρίσκεται κρεμασμένη ( με τα κορδόνια των παπουτσιών της) στην ψυχιατρική κλινική όπου νοσηλευόταν, μετά την πρώτη αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας της, το ιδιόχειρο σημείωμα γράφει: «με σκότωσα». Σοκαριστική μέχρι το τέλος εξηγεί: «Δεν έχω επιθυμία θανάτου, κανείς αυτόχειρας ποτέ δεν είχε. Το κακόβουλο πνεύμα της ηθικής των πολλών, όμως, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια.»

Η ζωή της ξεκινά στην Αγγλία στις 3 Φεβρουαρίου του 1971. Θέλει να γίνει ποιήτρια αλλά θεωρεί ότι δεν μπορεί να εκφραστεί όπως επιθυμεί και επιλέγει το θέατρο, την πιο υπαρξιακή τέχνη. Γνήσια εκπρόσωπος του in-yer-face-theatre, το λεγόμενο «στα μούτρα θέατρο». Τα θεατρικά της έργα προκαλούν φρίκη και αηδία στο κοινό. Η οργή και οι οξύτατες κριτικές την αφήνουν παγερά αδιάφορη. Στη σύντομη καριέρα της γράφει 5 έργα: Blasted, Phaedra’s love, Cleansed, Crave, 4.48 Psychosis.

«Και να ξεχνάω ποια είμαι.
Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί και κάπως με κάποιο τρόπο, να σου εκφράζω έστω και λίγο
τον ακάθεκτο
τον ακατάλυτο
τον ακατάσβεστο
τον μεταρσιωτικό
τον ψυχαναλυτικό
τον άνευ όρων
τον τα πάντα πληρούντα
τον δίχως τέλος και δίχως αρχή
έρωτά μου για σένα.»

(απόσπασμα από το Λαχταρώ, μετάφραση Τζένη Μαστοράκη)

Ένα ταλαντούχο μυαλό, ελεύθερο, επαναστατικό. Ένας χαρακτήρας αντιφατικός που

 προσπαθεί να αναπνεύσει νομίζοντας ότι αυτοκαθορίζεται.

Γεννημένη σε λάθος εποχή και λάθος σώμα, σ’ ένα κόσμο που « όλα περνούν, όλα 

φθείρονται, όλα ξεθυμαίνουν.»

Το τελευταίο της έργο, «Ψύχωση 4.48», βαφτίζεται από την ώρα κατά την οποία οι ειδικοί

 λένε ότι έχουν σημειωθεί οι περισσότερες αυτοκτονίες. 

Εκδίδεται και παρουσιάζεται επί σκηνής ένα χρόνο μετά το θάνατό της.

 Ένας εαυτός κατακερματισμένος, ένα ψυχολογικό παραλήρημα μιας γυναίκας πριν την

 αυτοκτονία. Η απόλυτη παραίτηση, ένα βουβό κι όμως τόσο εκκωφαντικό πένθος, ενοχές

 και αυτοτιμωρία υπό τον ήχο της ανάσας του εραστή. Μοναξιά, φόβος, παρενέργειες

φαρμάκων, βασανιστική η αρρώστια την έχει κερδίσει κατά κράτος.

«Στις 4.48

όταν κάνει επιδρομή η κατάθλιψη

θα κρεμαστώ

στον ήχο της ανάσας του εραστή μου

Δεν θέλω να πεθάνω

Έχω τόσο αποκαρδιωθεί από το δεδομένο της θνητότητάς μου που έχω αποφασίσει να 

αυτοκτονήσω.»

http://youtu.be/EdMN2NdoZ0A

{οι Tindersticks για τη Sarah Kane}