~Γλυκερία Μπασδέκη~

H Γλυκερία Μπασδέκη γεννήθηκε στη Λάρισα το 1969 . Zει στην Ξάνθη.

Γράφει ποίηση, (τελευταία συλλoγή : Η Θεόδωρος Κολοκοτρώνης , Bibliotheque 2016) και θέατρο (τελευταίο θεατρικό : Oι Κόρες ,σκην. Bijoux de kant ,Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου ,2017)

Αυτό το καλώδιο είναι το τελευταίο πράγμα που μας συνδέει ακόμη

αύριο δεν θα μας συνδέει κανένα καλώδιο

αύριο θα πεθάνει ο γκράχαμ μπελ

αύριο θα γυρίσουμε στη μεγάλη σπηλιά

θα φοράω τη γούνα που έγδαρες

θα σε περιμένω με τα δεκατρία παιδιά μου

θα παρακαλάω να’ναι όλα δικά σου

αύριο θα πεθάνει η σταθερή τηλεφωνία

αύριο θα πεθάνουν τα άι φον

αύριο θα’χουμε τη μεγάλη κηδεία

χωρίς καλώδια

χωρίς οπτικές ίνες

η γούνα θα είναι ζεστή

θα μπουσουλάω στα τέσσερα

τα παιδιά θα πεινάνε

η σπηλιά δε θα μας χωράει

θα βγούμε έξω

έξω θα’ναι ο λύκος

έξω θα’ναι η αρκούδα

θα χορεύουμε πόλκα στην κηδεία του εφευρέτη

θα ζωγραφίζουμε τηλέφωνα με μωβ κορδέλλες

θα με λένε το Κορίτσι χωρίς Καλώδιο

θα με λένε η Γυναίκα με τα δεκατρία παιδιά

θα με λένε Μαύρη Ντριν

Θα με λένε Μαύρη Ντραν

θα με λένε Αλό,ιζ ενιμπόντι δέαρ;

αύριο δε θα’χουμε πολιτισμό

αύριο θα’μαι λιγότερο γενναία

-αύριο δεν θα μας συνδέει κανένα καλώδιο

πονάει ο λαιμός μου

έκλεισε ο λαιμός μου

ένας βράχος σφήνωσε στο λαιμό μου

έχει κατολίσθηση απόψε κι είναι ωραία

μην κλείσεις!

έχω κρατήσει λίγο καλώδιο

ίσα ίσα να περνάει μέσα απ΄τα βράχια

τι βράχια απόψε!

συγνώμη που μιλάω λίγο περίεργα

συγνώμη που καπνίζω δέκα πακέτα

συγνώμη που καπνίζω σαν πούστης

συγνώμη που έκλεισε η φωνή μου

έχω ένα βράχο μες στο λαιμό μου

έχω φωνητικές χορδές του κώλου

συγνώμη που ακούγομαι σαν καμπαρετζού

συγνώμη που σου σκοτίζω την Παναγία

-είναι ο βράχος ,αυτός τα κάνει

μέριασε βράχε να διαβώ

το κύμα απάνωθέ μου

θε μου

θε μου

Θε μου σώσε με

Θε μου πάρε το βράχο

απειλείται η φωνή μου

απειλείται η σχέση μου

απειλείται το κόκκινο νυχτικό μου

απειλείται το σετ μεταξωτά εσώρουχα/σουτιέν-κυλότα

απειλούμαι

χάνω τη φωνή μου

Χάνω την τραχεία

χάνω το φάρυγγα

χάνω την έσω λαρυγγική

σε χάνω απόψε-

μην

μην

μην κλείσεις

-αύριο δεν θα μας συνδέει κανένα καλώδιο

(απόσπασμα από τη συνομιλία με την Ανθρώπινη φωνή του Κοκτώ,για μια περφόρμανς της bijoux de kant )