~Σάντι Βασιλείου~

Η Σάντι Βασιλείου γεννήθηκε το 1995. Ζει στην Αθήνα και σπουδάζει Ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Η ποιητική συλλογή της 28 μέρες κάτω από τη γη κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Θράκα το 2017. 

[Εξορκισμός]

Τόλμησες να τραυματιστείς

Αγκαλιάζοντας εμένα

Τη γεμάτη αγκάθια

Τώρα τα βράδια ο πατέρας μου

Σε κρεμά απ’ το παράθυρο του σπιτιού

Φορά το καλό του ράσο

Σε χτυπά με την ξύλινη σκούπα

Προσπαθεί, λέει

Να διώξει

Τα δαιμόνια

 

[Το φτυάρι]

Η εκταφή συνέπεσε με τον ενταφιασμό μου

Ήσουν παρών σ’ αυτές τις δυο τελετές

Και μάλλον ήσουν αυτός που κρατούσε πάντοτε το φτυάρι

Ύστερα μου το έδωσες

Το κρέμασα με μια κλωστή απ’ το ταβάνι

Να κλυδωνίζεται από πάνω μας κάθε φορά που σ’ αγαπώ

Να μου θυμίζει πάντοτε πως είσαι επικίνδυνος

Πως ανά πάσα στιγμή

Θα κοπεί η κλωστή

Θα πέσει μες στα χέρια σου το φτυάρι

Και θα το ξανακάνεις

[Ο γίγαντας]

Πάντα της άρεσαν οι εκπλήξεις

Μα όταν της έκαναν δώρο εκείνα τα επιπλέον χρόνια

Δε χάρηκε και τόσο

Δεν ήταν που τα χρόνια αυτά

Δεν είχαν φτιαχτεί για εκείνη

Αλλά που κάποιος ήθελε να τα ξεφορτωθεί

Ήταν κυρίως

Που όταν κοιτούσε πλέον στον καθρέφτη ένιωθε

Πως ίσως είχε μεγαλώσει πολύ ξαφνικά πάρα πολύ

Θέλησε έπειτα να επιστρέψει

Στα παιδικά της ρούχα

Μα δε χωρούσε σε κανένα τους πια

Είχε ψηλώσει τόσο

Που δε χρειαζόταν καν να σκαρφαλώσει

Για να φτάσει στην κορυφή της φασολιάς

Δεν είσαι ο Τζακ, της είπαν

Κι εκείνη σκεφτόταν πως

Φυσικά και δεν ήταν ο Τζακ

Σίγουρα όχι

Ήταν ο γίγαντας

Εκείνη τη νύχτα αποφάσισε πως θα άρχιζε

Να τρώει ανθρώπους

Πως δε θα της άρεσαν πια οι εκπλήξεις

Και πως θα σταματούσε να κοιτάζει σε καθρέφτες

Έτσι κι αλλιώς

Οι καθρέφτες με μπερδεύουν

Στο μυαλό μου ήμουν πάντα ομορφότερη

~Μάνια Μεζίτη~

Η Μάνια Μεζίτη γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε στα Τ.Ε.Ι Αθήνας, και στο The Open University, UK (Honours Degree in Literature). Παρακολούθησε τον διετή κύκλο σπουδών του Ε.ΚΕ.ΜΕ.Λ στη μετάφραση από την αγγλική στην ελληνική γλώσσα. Από το 2007 έως το 2010 συνεργάστηκε με τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα ως επαγγελματίας αναγνώστρια αγγλόφωνης λογοτεχνίας. Έχει μεταφράσει βιβλία, ποιήματα και άρθρα για έντυπα ή ηλεκτρονικά περιοδικά και εφημερίδες. Επιμελείται τη διαδικτυακή ανθολογία poets.gr

[προγονικό]

απόκρημνες πλαγιές

μαυροντυμένες

ο γιάννης με κολλαριστό πουκάμισο

κάπνιζε πατημένες γόπες

τα όπλα ησύχαζαν δίπλα στην πόρτα

η γιαγιά ετοίμαζε τη μαγγανεία της

ψωμί με ζάχαρη και λάδι

ανάμεσα στα πόδια μας

[μέση γη]

στην Αριάδνη

ήθελα να μιλάω

για τέρατα και ξωτικά

ιστορίες αλλόκοσμες

με γερομάγους πυκνά δάση

πλάσματα μυθικά

ίσως κακότροπα

όχι σαν τους ανθρώπους

λυπημένα

[παραγνωρισμένα]

έχω κάτι φίλους ποιητές

εύθραυστους

μοσχαναθρεμμένους

μου λένε

το τάδε ποίημα μου

πολύ καλό

μπήκε εδώ

μπήκε εκεί

και με κοιτούν κατάματα

[κόκαλα]

έτσι που συρρικνώθηκα

να μην ενοχλώ 

λέπτυναν τα χέρια μου

ούτε μολύβι να πιάσω

πέρασε χρόνος

έγινα λιγότερη

[παρήχηση]

μου άρεσαν

με σίγμα

οι ποιητές

σεφέρης

ασλάνογλου

σαχτούρης

σύμφωνο που

ακούγεται βοήθεια

παρηγοριά ψυχής

το ζήτα του καρούζου

με αποθάρρυνε

γενναίο

αλλά δύσκαμπτο

αδύνατον να

του γυρέψω κάτι 

~Ελευθέριος Αχμέτης~

Ο Ελευθέριος Αχμέτης γεννήθηκε το 1986 στο Κιάτο. Ασχολείται με το θέατρο ως ενεργό μέλος της Σικυώνιας Σκηνής. Δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 2014 με τον τίτλο "Επτά" (εκδ. Εκάτη), με την οποία ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα (2015). Αρθρογραφεί σε εφημερίδες, διαδικτυακά περιοδικά και άλλα έντυπα. Διατηρεί το μπλογκ "Και τι άλλο είναι η τέχνη παρά λεπτομέρειες" με την διεύθυνση : http//:eletheriosaxmetis.blogspot.com Το "Επτά", ακολουθεί η ποιητική συλλογή "Ιντερμέδιο".

{https://eletheriosaxmetis.blogspot.gr/}

Το μαντίλι

Ένα λευκό μαντίλι, ιδρωμένο και βρώμικο.

Πεταμένο στα πόδια μου,

μόλις κάθισα στη θέση του τρένου. Νύσταξα?

έχω δρόμο μπροστά μου. Με πήρε ο ύπνος...

Μήνυμα, ξύπνησα.

Μια μικρή Ασιάτισσα πριγκίπισσα

έτρεχε στον διάδρομο,

πήρε ένα καθαρό υγρό μαντίλι και καθάρισε

τα πόδια,

τα χέρια και στη συνέχεια

το πρόσωπο ενός υπηκόου της.

Φεύγοντας, της έπεσε το μαντίλι στα πόδια μου.

Όταν έκλαψε η Αντιγόνη

Αντιγόνη: «Ω, τάφε μου».

Μια κυρία από το κοινό: Αυτό είναι!

Αυτή η σκηνή είναι σπουδαία!

Δεν θρηνεί απλά η Αντιγόνη...

Μια άλλη κυρία από το κοινό: Αλλά;

–Επαναστατεί και εναντιώνεται στην εξουσία!

–Εγώ νομίζω είναι υποτονική.

Ακούγεται από το θέατρο ένα παρατεταμένο

«Σσσστττ!!»

Αντιγόνη: «Η παράσταση σταματά!

Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό!

Δεν σέβεστε τίποτα;»

Εκείνη τη στιγμή ακούγεται από πολύ ψηλά στα καθίσματα

ο Νίτσε:

«Οφείλετε να τελειώσετε τη σκηνή, αγαπητή μου

Αντιγόνη».

Ο Καστοριάδης λίγο πιο πέρα δείχνει να συμφωνεί,

έχει και ένα κρυφό χαμόγελο

σαν να λέει: «Αυτό είναι η αληθινή έκφραση

του ανθρώπου.

Ο Λόγος του και η διαφωνία του στο επίκεντρο».

Η Αντιγόνη συνέχισε και καταχειροκροτήθηκε.

~Παναγιώτης Μηλιώτης~

Ο Παναγιώτης Μηλιώτης γεννήθηκε το 1983 

στην Αθήνα. Εργάζεται ως ηλεκτρονικός. Για την 

πρώτη του ποιητική συλλογή «Μια ανάσα 

δρόμο» (εκδ. Αrs Nocturna, 2013), βραβεύτηκε 

με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή της 

Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων (2014). Το 

2017 

κυκλοφόρησε τη δεύτερη ποιητική συλλογή του 

από τις εκδόσεις Θράκα, με τίτλο «Το σκίτσο 

στην ντουλάπα».

Το κύκλωμα

Ξέρω ποιοι κουνούν τα χέρια

και ρυθμίζουν την κυκλοφορία.

Ξέρω και ποιοι πατούν το γκάζι

κι αγκομαχούν τα φορτηγά

με τα φορτία τους στην πλάτη.

Αυτοί που κουνούν τα χέρια

ινκόγκνιτο κυκλοφορούν.

Και καταφέρνουν να φεύγουν

στα παράπλευρα της καραμπόλας

δίχως να πάθουν γρατζουνιά.

Επιστρέφουν, αποφασίζουν

τα νέα κι ακέραια πρόσωπα,

τα οποία μπορούν να ρυθμίσουν

                     την κυκλοφορία.

Νίκος Πλουμπίδης

Όταν σε στήσανε στον τοίχο

σίγουρα θα ’δες, χρόνια και χρόνια γεμάτα τρύπες,

τον εαυτό σου στο τραπέζι να τραβά

μικρούς σταυρούς στη στάχτη

με κέρασμα

και νούμερο που κράτησε η μοίρα σου μια νύχτα.

Σίγουρα θα ’νιωσες να περνά το αίμα σου

μέσα απ’ τους πόρους του φρέσκου χώματος,

το σώμα σου να τραβά να βρει το Σώμα

που τόσο υπεράσπισες μπροστά στους δήμιους.

Αν και ασκεπής εκείνη τη στιγμή ήξερες:

το Σώμα είναι γέφυρα για να πατάμε,

να μετράμε και να στοχεύουμε μ’ όλα μας τα όπλα,

πόσο βαθιά στον ορίζοντα θα πάμε.

~Μαρίκα Συμεωνίδου~

Η Μαρίκα Συμεωνίδου γεννήθηκε στον Πειραιά, είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πατρών. Έχει δύο μεταπτυχιακούς τίτλους στην Ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο του Σάρεϊ και την Εξέλιξη του παιδιού από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Εργάζεται στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Η πρώτη της ποιητική συλλογή "με τα μάτια των άλλων" εκδόσεις Γαβριηλίδης και η δεύτερη "ΠΛΑΝΗ 18" εκδόσεις Μανδραγόρας επίσης Διηγήματα με τίτλο "ΖΩΗ" Εκδόσεις Γαβριηλίδης. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά όπως η ΠΟΙΗΤΙΚΗ , Φρέαρ, Παρέμβαση και μεταφράσεις της όπως και ποιήματα της στο UNFOLLOW και στο Οροπέδιο.

ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ

in progress

Ο πρώτος καθρέφτης έσπασε στην Πάτρα

Μάσκες πολλές είδε.

Ο δεύτερος καθρέφτης στο Λονδίνο

Ήταν το χιόνι που γίνεται κρύσταλλο

Βαθαίνει η πληγή.

Ο τρίτος καθρέφτης έσπασε σ’ ένα φτηνό ξενοδοχείο

Τα μάτια του ήταν κόκκινα

Από ηδονή και πόνο.

ΑΤΙΤΛΟ

Μετά από χρόνια

θα συναντηθούμε.

Φορώντας το παρελθόν.

Δίπλα στη θάλασσα το όνειρο

που λέγαμε...

Κάτι να μας ευφραίνει.

Τα βλέμματά μας

θα κόβουν, θα σχίζουν

κοιτώντας ώρες ο ένας τον άλλον

θα δίνουν την εξήγηση:

φοβηθήκαμε τότε.

Εσύ να μου λες με το υγρό σου βλέμμα

ακόμα σ’ αγαπάω

κι εγώ να σου λέω

τώρα μ’ αγαπάς;

Σε πιστεύω.

NEA ΑΡΧΗ

Ανέβηκαν τελικά στο λεωφορείο

Μια μητέρα, ένας έφηβος, η γιαγιά και το κορίτσι

Η μητέρα πήγε μπροστά

δεν κοίταξε ούτε μία στιγμή πίσω

Ο έφηβος κοντοστάθηκε μπροστά στο μηχάνημα

για πολλή ώρα σκεφτόταν ν’ ακυρώσει το εισιτήριο

Το κοριτσάκι τούς προσπέρασε όλους

για να περιεργαστεί τον οδηγό

Κι η γιαγιά μένοντας πίσω

κοιτώντας μήπως κάποιος της δώσει τη θέση του

Μια γάτα σηκώθηκε από το κάθισμα

δίπλα σε μια τροφαντή κυρία

Η γιαγιά είπε στη γάτα:

«Γάτα, μη το παπί, γάτα, αγάπα το παπί»

Αναρωτιέμαι, Στεριάδης ή Τζένη

ήταν αυτό που είπε η γιαγιά;

~Φάνης Παπαγεωργίου~

Ο Φάνης Παπαγεωργίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986. Σπούδασε οικονομικά σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο και είναι Διδάκτωρ Πολιτικής Οικονομίας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Έχει διδάξει στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές: Πλυντήριο Άστρων (εκδ. Λογότεχνον, 2013, βραχεία λίστα πρωτοεμφανιζόμενων ποιητών για το Βραβείο «Γιάννη Βαρβέρη» 2013), Η Θάλασσα με τα 150 Επίπεδα (εκδ. Κουκούτσι, 2016) και Διώρυγα Μεταξύ Νεφών (εκδ. Θράκα 2018). Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και στα καταλανικά, ενώ έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες.

{Νέος ετών 30}

Όλη του η ζωή

ήταν η κατασκευή συμμετριών

άλλη ιδιότητα δεν είχε

ούτε και δουλειά

ίσως δεν μιλούσε

είχε στόχο να εκχερσώσει

τον κόσμο

να φτιάξει έναν άλλο

συμμετρικό

λες και οι πρακτικές της καρδιάς

στενάζουν από συμμετρία

ή τέσσερα μάτια

δύο ανθρώπων

είναι ποτέ σύμμετρα

{Ποια γενιά;}

Η καύτρα στο στόμα της

το αστέρι του Δαυίδ

έδειχνε κατακείθε

το Θεό να παίζει στα ζάρια

τον σκύλο του

και τον άνθρωπο

γονατιστό καθώς

έχανε την πίστη

στον εαυτό του

φως φανάρι

πως παγιδεύτηκε κι εκείνος

όπως η αράχνη λεία

και ο παλλόμενος ιστός της

είχε ορέξεις

ο αέρας

ήθελε να ξεριζώσει

τον όλεθρο

{Παιδικό παιχνίδι}

Του είπε, αν με αγαπάς

θέλω

να περάσεις το βλέμμα σου

από μέσα μου

κι αυτός για να συγκεντρωθεί

της ζήτησε να κλείσει τα μάτια

έβγαλε το αριστερό

κι ύστερα το άλλο

και έριξε βόλους

πέρασε το ένα κάτω από τα πόδια της

παίξανε τυφλόμυγα